Powrót do wszystkich artykułówSubwencja otrzymywana przez przedsiębiorców z Polskiego Funduszu Rozwoju w ramach Tarczy Finansowej jest co do zasady subwencją zwrotną. Przy spełnieniu określonych wymagań, można liczyć jednak na zwolnienie z obowiązku zwrotu znacznej części uzyskanej kwoty. Na koniec 12 miesiąca, licząc od pierwszego pełnego miesiąca od daty wydania przez PFR decyzji w zakresie przyznania subwencji, weryfikowana jest sytuacja beneficjenta i ustala się wysokość kwoty, podlegającej zwrotowi. Jeżeli więc przedsiębiorca otrzymał subwencję w kwietniu 2020 r., warunki częściowego zwolnienia go z obowiązku zwrotu subwencji będą podlegały badaniu na koniec kwietnia 2021 r. Przy obliczaniu kwoty podlegającej zwrotowi, przyjmuje się odmienne zasady dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców.
Mikroprzedsiębiorca każdorazowo zobowiązany będzie do zwrotu 25% otrzymanej subwencji. Pozostałe 75% będzie podlegało umorzeniu pod warunkiem utrzymania przez beneficjenta średniej liczby pracowników w okresie 12 miesięcy w stosunku do stanu zatrudnienia na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o przyznanie subwencji. Jeżeli więc wniosek składany był w miesiącu kwietniu 2020 r., przy weryfikacji spełnienia warunku utrzymania stanu zatrudnienia, będziemy brali pod uwagę ilość osób zatrudnionych na dzień 31 marca 2020 r. W przypadku gdy na koniec kwietnia 2021 r. stan zatrudnienia będzie taki sam bądź wyższy niż w dniu 31 marca 2020 r. – beneficjent zostanie zwolniony z obowiązku zwrotu 75% kwoty uzyskanej subwencji. Co istotne, nie ma obowiązku utrzymania w zatrudnieniu tych samych pracowników, co oznacza, że przedsiębiorca może rozwiązywać umowy z dotychczasowymi pracownikami i następnie zatrudniać w ich miejsce nowe osoby. Możliwa jest również czasowa redukcja zatrudnienia, jeżeli w późniejszym okresie zostanie to zrównoważone zwiększoną kadrą pracowniczą. Przykładowo przedsiębiorca prowadzący serwis narciarski, który na dzień 31 marca 2020 r. zatrudniał 8 osób, może rozwiązać umowy z częścią swojej kadry w okresie letnim, kiedy zapotrzebowanie na jego usługi jest mniejsze, pod warunkiem późniejszego zatrudnienia dodatkowych osób. W ten sposób taki przedsiębiorca w miesiącach lipiec – sierpień zatrudniać może wyłącznie 6 osób, ale następnie w miesiącach styczeń – luty powinien rozszerzyć kadrę pracowniczą do 10 członków, dzięki czemu średnia liczba pracowników nie spadnie poniżej 8. W przypadku, gdy po upływie 12 miesięcy od udzielenia subwencji, zatrudnienie spadnie o ponad 50%, mikroprzedsiębiorca będzie mógł zostać zwolniony ze zwrotu wyłącznie 25% otrzymanej kwoty.
Nieco inaczej kwestia zwrotu subwencji wygląda w przypadku małych i średnich przedsiębiorców. W przypadku tych przedsiębiorców również obowiązuje zasada bezwarunkowego zwrotu 25% otrzymanej kwoty. Zwolnienie z obowiązku zwrotu 50% subwencji uzależnione jest, podobnie jak w przypadku mikroprzedsiębiorstw, od utrzymania stanu zatrudnienia. Z kolejnych 25% mały i średni przedsiębiorca może zostać zwolniony w sytuacji, gdy w okresie 12 miesięcy odnotuje stratę gotówkową ze sprzedaży.
Jeżeli przedsiębiorca zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, otwarta zostanie jego likwidacja lub postępowanie upadłościowe bądź restrukturyzacyjne – subwencja będzie podlegała zwrotowi w 100%. Powyższa zasada dotyczy każdego typu przedsiębiorcy.
Zarówno mikro, jak i mali oraz średni przedsiębiorcy mają na zwrot subwencji 24 miesiące, liczone po upływie pełnych 12 miesięcy od daty udzielenia subwencji. Przedsiębiorcy, którzy otrzymali środki w kwietniu 2020 r. będą więc zobowiązani do ich spłaty w 24 ratach, licząc od maja 2021 r.
