Poznań: + 48 61 22 23 997        Warszawa: + 48 22 506 52 42
Sommerrey & Partners Sommerrey & Partners
   Powrót do wszystkich artykułów

Dokumentacja cen w transakcjach między podmiotami powiązanymi i skutki podatkowe jej braku

W pewnych określonych sytuacjach na podatnika nałożony został obowiązek dokumentacji sposobu określania cen transferowych stosowanych wobec podmiotów powiązanych.

14 lutego 2013

Za podmioty powiązane, wobec których istnieje obowiązek dokumentowania cen transferowych uważamy podmioty znajdujące się w jednej z sytuacji określonych w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992r. (dalej jako: updop), tj. gdy:

Na podatnika nałożony został obowiązek dokumentacji sposobu określania cen transferowych stosowanych wobec podmiotów powiązanych w przypadku, gdy łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych świadczeń przekracza równowartość:

  1. 100.000 euro – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego albo
  2. 30.000 euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych albo
  3. 50.000 euro – w pozostałych przypadkach,
  4. 20.000 euro w przypadku transakcji z podmiotami mającymi siedzibę w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Ponadto, obowiązek dokumentacji stosowanych cen transferowych istnieje w sytuacji, gdy zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro.

Ceny w transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi nie mogą być ustalane całkowicie dowolnie. Takie działanie mogłoby prowadzić do sztucznego „przerzucania” kosztów między podmiotami powiązanymi, a co za tym idzie niekontrolowanego przenoszenia między podmiotami obowiązków podatkowych. W transakcjach pomiędzy podmiotami powiązanymi należy stosować zatem ceny rynkowe, jakie podmioty te ustaliłyby, gdyby powiązania te faktycznie nie istniały. Powyższy obowiązek wynika bezpośrednio z art. 11 ust. 1  updop.

Nie oznacza to jednak że przedsiębiorcy nie mają wpływu na ustalenie poziomu tych cen. Ustalone przez przedsiębiorców ceny musza być jednak uzasadnione – temu celowi właśnie służy dokumentacja cen transferowych.

Dokumentacja cen transferowych zawiera część opisową, w której wskazujemy rodzaje powiązań występujących w grupie oraz okoliczności przesądzające o ziszczeniu się obowiązku sporządzenia dokumentacji. W części szczegółowej opisujemy transakcje, dla których ustalamy ceny. W tym celu wybieramy metodę i uzasadniamy jej wybór. Ustawodawca przewidział kilka metod do wyboru, są to:

  1. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej,
  2. Metoda ceny odsprzedaży,
  3. Metoda rozsądnej marży („koszt plus”).

W pierwszej kolejności, do określenia cen transferowych, należy stosować metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej. Zastosowanie pozostałych dwóch metod dopuszcza Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 września 2009r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U.2009.160.1268), jeżeli pozwoli to ustalić ceny w transakcjach na poziomie bardziej zbliżonym do wartości rynkowej przedmiotu takiej transakcji i umożliwi dokładniejsze określenie dochodów podatnika.

W przypadku, gdy nie można oszacować cen transferowych na podstawie żadnej z powyższych metod, należy zastosować jedną z metod zysku transakcyjnego tj. metodę marży transakcyjnej netto lub metodę podziału zysku.

Ustawodawca w art. 9a updop określił szczegółowy zakres informacji, które powinny zostać zawarte w prowadzonej dokumentacji, w tym m. in. metoda i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji, określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty, a także określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko).

Dokumentację powyższą podmiot jest zobowiązany przedłożyć organom podatkowym w ustawowym terminie 7 dni od dnia przedstawienia żądania.

Brak przedłożenia odpowiedniej dokumentacji grozi zastosowaniem sankcyjnej stawki podatkowej (różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez organy podatkowe opodatkowuje się stawką 50%) oraz sankcjami wynikającymi z Kodeksu karnego skarbowego.

Analogiczne uregulowania zawarte zostały w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991r. (Dz.U.2012.361 j.t.).



Może Cię zainteresować również:
Zwycięstwo Państwa Dziubaków z Raiffeisen przed Sądem Okręgowym w Warszawie
Rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności
Jak się bronić przed atakiem hakerskim, czyli słów kilka o polityce haseł – cz. 2

Kontakt z ekspertem
×

Jeśli potrzebujesz wsparcia ekspertów, wypełnij poniższy formularz kontaktowy

Zobacz wszystkich ekspertów
pl   en