Powrót do wszystkich artykułówUchwałą z dnia 03 września 2013 roku (sygn. akt I OPS 2/13) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, co następuje:
Na pozostawienie podania bez rozpoznania (art. 64 § 2 k.p.a.) przysługuje skarga na bezczynność organu, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).
Przytoczona uchwała wyjaśnia wątpliwości wynikające z rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczące kwalifikacji nieuprawnionego pozostawienia podania bez rozpoznania (art. 64 § 2 k.p.a.) jako innej czynności z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, czy też jako bezczynność, na którą służy skarga stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 tej ustawy.
Uchwała powyższa jest istotna z punktu widzenia obywatela, ponieważ rozstrzyga, w jaki sposób może on chronić swój interes prawny w sytuacji, gdy organ administracji pozostawia jego podanie bez rozpoznania. Nadto, wysokość opłaty skarbowej pobieranej od skargi na bezczynność jest dwukrotnie niższa niż opłata od skargi na inne czynności administracyjne.
Uchwała powyższa jest abstrakcyjną, wyjaśniającą przepisy prawne, a w związku z tym stanie się wiążąca dla składów orzekających rozpatrujących w przyszłości konkretne sprawy.
